2+2 riflaga skífunni og nálarróp nálarhólksins er raðað til skiptis.Þegar nálarplötunni og nálarhólknum er komið fyrir er ein nál dregin á hverja tvær nálar, sem tilheyrir rifvefjum af nálarteikningu.Tilhneigingu til að myndast gat í framleiðsluferlinu.Til viðbótar við almennar aðlögunaraðferðir, þegar vefnaður er af þessari tegund rifbeinsbyggingar, er almennt krafist að fjarlægðin milli strokkamunna sé eins lítil og mögulegt er.Tilgangurinn er að minnka lengd setbogans sem myndast þegar skífanálin og strokkanálin eru samtvinnuð.

Skýringarmynd spólubyggingarinnar er sýnd á mynd 1. Vegna þess að stærð L ákvarðar dreifingu lykkja beint, er önnur hlutverk hennar að mynda tog vegna losunar á snúningi þessa garnshluta, sem dregur lykkju a og lykkja b saman, lokast og skarast hvort annað til að mynda einstakan efnistíl.Fyrir holufyrirbærið gegnir stærð L mikilvægu hlutverki.Vegna þess að þegar um er að ræða sömu línulengd, því lengra sem L er, því minni er garnlengdin sem lykkjurnar a og b taka, og því minni eru lykkjurnar sem myndast;og því styttra sem L er, því lengri verður garnlengdin sem lykkjurnar a og b taka.Spólan er líka stærri.

Ástæður fyrir myndun hola og sértækar lausnir

1.Grundvallarástæðan fyrir myndun hola er sú að garnið fær kraft sem fer yfir eigin brotstyrk meðan á vefnaðarferlinu stendur.Þessi kraftur getur myndast við fóðrunarferlið garnsins (spennan í fóðrun garnsins er of mikil), hann getur stafað af of mikilli beygjudýpt, eða hann getur stafað af því að stálskutlan og prjónan er of nálægt, þú getur stillt beygjugarnið Dýpt og staða stálskutlunnar er leyst.

2.Annar möguleiki er að ekki er hægt að draga gamla lykkjuna alveg frá nálinni eftir að lykkjan er tekin úr lykkju vegna of lítillar spennu í vafningunni eða of lítillar beygjudýpt nálarplötunnar.Þegar prjóninum er lyft upp aftur brotnar gamla lykkjan. Þetta er líka hægt að leysa með því að stilla rúlluspennuna eða beygjudýptina.Annar möguleiki er að garnmagnið sem er krókað með prjóninum sé of lítið (þ.e. klæðið er of þykkt og þráðlengdin of stutt), sem leiðir til þess að lykkjulengdin er of lítil, minni en ummál nál, og lykkjan er tekin úr lykkju eða spóluð.Erfiðleikar eiga sér stað þegar nálin er brotin.Þetta er hægt að leysa með því að auka magn af fóðruðu garni.

3. Þriðji möguleikinn er sá að þegar fóðrunarmagn garnsins er eðlilegt er L-hluta garnið of langt vegna hás strokkamunns og lykkjurnar a og b of litlar, sem gerir það erfitt að vinda ofan af og brjóta af lykkju, og að lokum verður hún brotin.Á þessum tíma þarf að minnka það.Hæð skífunnar og fjarlægðin milli strokkamunna eru minnkaðar til að leysa vandamálið.

Þegar stroffprjónavélin tekur upp eftirstöðuprjón er lykkjan of lítil og hún brotnar oft þegar lykkjan er dregin til baka.Vegna þess að þegar hún er í þessari stöðu eru skífanálin og strokkanálin dregin inn á sama tíma, er lykkjulengdin mun stærri en lykkjulengdin sem þarf þegar lykkjan er sleppt.Þegar losun er gerð skref fyrir skref falla prjónastrokkaprjónarnir fyrst af lykkjunni og síðan fellur prjónaplatan af lykkjunni.Vegna spóluflutningsins er ekki þörf á mikilli spólulengd þegar spólan er tekin upp.Þegar prjónað er í mótstöðu, þegar lykkjan er of lítil, er lykkjan oft brotin þegar hún er ólykkjuð.Vegna þess að gamla lykkjan er tekin af á sama tíma á skífunniálinni og nálinni á tunnunni þegar staðan er jöfnuð, þó að vindan sé einnig framkvæmd á sama tíma, vegna þess að ummál nálarinnar (þegar nálin er lokuð) ) er stærra en ummál nálarpinnahlutans. Þess vegna er spólulengdin sem þarf til að afspóla lengri en þegar spólan er afspóluð.

Í raunverulegri framleiðslu, ef almennt eftirstöðuprjón er tekið upp, það er að nálar strokksins eru beygðir fyrir nálar skífunnar, er útlit efnisins oft þétt og skýrt í strokkalykkjunum, en lykkjurnar á skífunni. skífan er laus.Lengdarrendurnar á báðum hliðum efnisins eru stórar, breidd efnisins er breiðari og efnið hefur lélega mýkt.Ástæðan fyrir þessum fyrirbærum er aðallega vegna hlutfallslegrar stöðu skífukambsins og nálarhólksins.Þegar prjónað er eftir át losnar nálin á nálarhólknum fyrst og lykkjan sem fjarlægð er verður mjög laus eftir að hafa losnað við stækkun nálarinnar á nálarhólknum.Það eru aðeins tvö nýfóðruð garn í lykkjunni, en á þessum tíma er skífan. Þar sem nálin er rétt að fara í losunarferlið er gamla lykkjan teygð af nálinni á skífanálinni og verður þétt.Á þessum tíma hefur gamla lykkjan á nálarhólknum nýlokið af lykkju og verður mjög laus.Vegna þess að gömlu sporin á skífuprjónsnálinni og gömlu lykkjurnar í nálarhólknum eru mynduð af sama garni, munu gömlu lykkjurnar á lausu nálarálknum flytja hluta af garninu yfir á gömlu lykkjurnar á þéttum skífuprjónum til að hjálpa gamlar nálar skífunnarálarinnar.Spólan vindur mjúklega upp.

Vegna flutnings á garninu verða gömlu lykkjurnar á lausu nálarhólknum nálinni, sem hafa verið teknar úr lykkju, þéttar og gömlu lykkjurnar á upphaflega þéttu skífanálinni losna þannig að lykkjunni lýkur vel.Þegar skífanálin er tekin úr lykkju og strokkanálin hefur verið tekin úr lykkju eru gömlu lykkjurnar sem hafa orðið þéttar vegna lykkjuflutningsins enn þéttar og gömlu lykkjurnar á skífanálinni sem hafa losnað vegna lykkjuflutningsins eru enn slakar eftir að losun er lokið.Ef strokkanálin og skífanálin hafa engar aðrar aðgerðir eftir að lykkjan er lokið og fara beint inn í næsta prjónaferli, verður saumaflutningurinn sem á sér stað meðan á lykkjuferlinu stendur óafturkræfur, sem leiðir til myndunar eftir- prjónaferli.Bakhlið klútsins er laus og framhliðin þétt og því er röndabilið og breiddin orðin stærri.