2+2 rifbeina skífunni og nálargrópnum á nálarhólknum er raðað til skiptis. Þegar nálarplötunni og nálar tunnunni er raðað er ein nálin teiknuð á hverri tveggja nálum, sem tilheyrir rifbeini sem teiknar teikningu. Göt eru viðkvæm til að eiga sér stað meðan á framleiðsluferlinu stendur. Til viðbótar við almennar aðlögunaraðferðir, þegar þú vefir þessa tegund rifbeins, er almennt krafist að fjarlægðin milli strokka munsins sé eins lítil og mögulegt er. Tilgangurinn er að draga úr lengd byggðarbogans sem myndast þegar skífa nálin og strokka nálin eru samofin.

Skematísk skýringarmynd af spólubyggingu er sýnd á mynd 1. Vegna þess að stærð L ákvarðar beint dreifingu lykkja, er önnur hlutverk þess að búa til tog vegna losunar á snúningi þessa hluta garns, sem dregur lykkju A og lykkju B saman, lokar og skarast hvert annað til að mynda einstaka efnisstíl. Fyrir holu fyrirbæri gegnir stærð L mikilvægu hlutverki. Vegna þess að þegar um er að ræða sömu línulengd, því lengur sem L, því minna sem garnlengdin hefur upptekið af lykkjunum A og B, og því minni myndast lykkjurnar; og því styttri sem L, því lengur sem garnlengdin er tekin af lykkjunum A og B myndast. Spólan er einnig stærri.

Ástæður fyrir myndun holna og sértækra lausna

1. Grundvallarástæðan fyrir myndun götna er sú að garnið fær afl sem er umfram eigin brotstyrk meðan á vefnaðarferlinu stendur.Hægt er að búa til þennan kraft við fóðrun garnsins (spennu garnsins er of stór), það getur stafað af of stórum beygjudýpi, eða það getur stafað af því að stálskutlan og prjóna nálin er of nálægt, þá getur þú stillt beygju garnið á dýpi og stöðu stálskutlu er leyst.

2. Önnur möguleiki er að ekki er hægt að draga gamla lykkjuna að fullu frá nálinni eftir að lykkjan er losuð vegna of lítillar spennu í vinda eða of litlu beygjudýpi nálarplötunnar.Þegar prjóna nálinni er lyft aftur verður gamla lykkjan brotin. Þetta er einnig hægt að leysa með því að stilla rúlluspennuna eða beygjudýptina. Annar möguleiki er að magn garnsins sem er fest af prjóna nálinni er of lítið (það er að klútinn er of þykkur og þráðarlengdin er of stutt), sem leiðir til þess að lykkjalengdin er of lítil, minni en ummál nálarinnar, og lykkjan er losuð eða óeðlileg. Erfiðleikar eiga sér stað þegar nálin er brotin. Þetta er hægt að leysa með því að auka magn garnfóðraðs.

3. Þriðji möguleikinn er sá að þegar fóðrunarmagn garnsins er eðlilegt er L-hluti garnið of langt vegna mikils strokka munnsins og lykkjurnar A og B eru of litlar, sem gerir það erfitt að vinda ofan af og brjóta af lykkjunni og að lokum verður það brotið. Á þessum tíma þarf að draga úr því. Hæð skífunnar og fjarlægðin milli strokka munnsins er minnkuð til að leysa vandamálið.

Þegar rifbeinasprjónavélin samþykkir prjóna eftir stöðu er lykkjan of lítil og hún er oft brotin þegar lykkjan er dregin til baka. Vegna þess að þegar þú ert í þessari stöðu er skífu nálin og strokka nálin dregin til baka á sama tíma, er lykkjulengdin mun stærri en lykkjulengdin sem þarf þegar lykkjan er sleppt. Þegar losun er framkvæmd skref fyrir skref falla nálarhólkinn prjóna nálar fyrst af lykkjunni og þá fellur nálarplötan af lykkjunni. Vegna spóluflutningsins er ekki krafist stórrar spólulengdar þegar það er lokað. Þegar þú notar prjóna á mótastöðum, þegar lykkjan er of lítil, er lykkjan oft brotin þegar hún er laus. Vegna þess að gamla lykkjan er tekin af á sama tíma á skífu nálinni og nálinni á tunnunni þegar staðan er í takt, þó að vinda ofan af sé einnig framkvæmd á sama tíma, vegna þess að ummál nálarinnar (þegar nálin er lokuð) er stærri er stærri en ummál nálarpinnans, þess vegna er spólulengdin sem þarf til að afhjúpa lengri en þegar það er ekki í samvinnu.

Í raunverulegri framleiðslu, ef sameiginleg prjóna eftir stöðu er samþykkt, eru það, nálar hólksins eru beygðar fyrir nálar skífunnar, er útlit efnisins oft þétt og skýr í strokka lykkjunum, meðan lykkjur skífunnar eru lausar. Lengdarröndin beggja vegna efnisins eru dreifð stór, breidd efnisins er breiðari og efnið hefur lélega mýkt. Ástæðan fyrir þessum fyrirbærum er aðallega vegna hlutfallslegrar stöðu skífu kambsins og nálar strokka kambursins. Þegar þú notar prjóna eftir etið verður nálin á nálarhólknum gefin út fyrst og lykkjan sem fjarlægð er verður mjög laus eftir að hafa losnað við stækkun nálar nálarhólksins. Það eru aðeins tvö nýfóðruð garn í lykkjunni, en á þessum tíma er skífan þar sem nálin fer bara inn í losunarferlið, gamla lykkjan er teygð af nálinni á skífunarnálinni og verður þétt. Á þessum tíma er gamla lykkjan á nálarhólknum nýlokin að losa sig við og verður mjög laus. Vegna þess að gömlu lykkjurnar í skífunarnálinni og gömlu saumunum á nálarhólknum myndast af sama garni, munu gömlu saumarnir á lausu nálarhylkjunum flytja hluta garnsins yfir í gömlu saumana á þéttum skífu nálum til að hjálpa gömlu nálum skífu nálarinnar. Spólan vinda ofan af.

Vegna flutnings á garni verða gömlu lykkjurnar á lausu nálarhylkinu sem hafa verið losaðar þéttar og gömlu lykkjurnar af upphaflega þéttu skífu nálinni verða lausar, þannig að losun er lokið vel. Þegar skífu nálin er losuð og strokka nálin hefur verið losuð, eru gömlu lykkjurnar sem hafa orðið þéttar vegna lykkjuflutningsins enn þéttar og gömlu lykkjurnar í skífunarnálinni sem hafa orðið lausar vegna flutnings á lykkju eru enn slakar eftir að lauk álagningu. Ef strokka nálin og skífunarnálin hafa engar aðrar aðgerðir eftir að hafa lokið aðgerðinni og farið beint inn í næsta prjóna ferli, verður saumaflutningurinn sem á sér stað við lykkjuferlið óafturkræft, sem hefur í för með sér myndun ferlisins eftir prjóna. Afturhlið klútsins er laus og framhliðin er þétt, og þess vegna eru röndin og breiddin orðið stærri.